Wydarzenia: Zespół przyrodniczy

Spitsbergen – 04.04.2025 r.

Spitsbergen – 04.04.2025 r.
To było już ostatnie nasze „stacjonarne” spotkanie. Wszystkie następne - to będą bliższe lub dalsze wycieczki.
Nasz gość – dr Cyprian Seul , pracownik Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego - opowiedział nam o swoim pobycie na Spitsbergenie i pracach badawczych jakie tam wykonywał.
Spitsbergen to największa wyspa Norwegii. Położona jest na Morzu Arktycznym. Powierzchnia ok. 39 tys. km². Krajobraz górzysty (do 1717 m n.p.m.), w dużej mierze pokryta jest  lodowcami. Wyspę odkrył w 1596 roku Willema Barentsa. Populacja wyspy szacowana jest na około 2,5 tys. mieszkańców.
 Na wyspie znajdują się liczne stacje badawcze, w tym Polskie:
Stacja Polarna Uniwersytetu Mikołaja Kopernika,
Polska Stacja Polarna Hornsund im. Stanisława Siedleckiego,
Stacja Polarna im. Stanisława Baranowskiego Uniwersytetu Wrocławskiego,
Stacja Polarna „Petuniabukta” Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
Stacja Polarna Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Na tej ostatniej był nasz gość. Jest to sezonowa polska stacja polarna działająca od roku 1986. Powstała w kilku zaadaptowanych do tego celu budynkach pozostałych po kompanii NEC, która w początkach XX w. podejmowała próby wydobycia m.in. węgla. W 1932 roku Calypsobyen przeszło na własność państwową Norwegii. Od tamtego czasu jego zabudowania pozostają w stanie niezmienionym. Na mocy pozwolenia Gubernatora Svalbardu, od 1986 roku zabudowania w Calypsobyen są bazą główną Wypraw Polarnych UMCS.
Majestatyczne góry, niebieskie pola lodowe, niemal niekończące się lodowce oraz bogata fauna dominują w krajobrazie, który zmienia się wraz z porami roku: od kolorowej tundry polarnego lata, poprzez spektakularny spektakl zorzy polarnej zimą, po zamarznięte fiordy i nieskończone śnieżne krajobrazy. 
 Najniższa średnia temperatura występuje w lutym i wynosi -20 °C, najwyższa średnia temperatura wynosi +4,4 °C i występuje w lipcu. Zimy pomimo tego położenia geograficznego nie są bardzo zimne, gdyż dociera tu ciepły Prąd Zatokowy.
Mimo trudnych warunków klimatycznych świat zwierzęcy jest całkiem bogaty. Można tu spotkać niedźwiedzie polarne, lisy polarne, morsy, renifery oraz liczne ptaki (mewy, wydrzyki, alki, również kaczki, takie jak edredon, turkan i lodówka).
Roślinność jest typowa dla tundry. Rośnie tu 130 gatunków roślin. Można spotkać skalnice, pięciorniki, dębiki ośmiopłatkowe, brodawniki i wełnianki.
Nasz gość opowiadał o spotkaniach z lisami , morsami i tymi najbardziej niebezpiecznymi zwierzętami czyli niedźwiedziami. Wspominał o niedźwiedziu, który włamał się do baraku mieszkalnego poszukując jedzenia.
Opowiadał o problemach dnia codziennego. O kąpielach w morzu o temperaturze 2 stopni Celsjusza, trudnościach aprowizacyjnych, męskim gotowaniu, o problemach wynikających ze stałego przebywania w małej męskiej grupie.
Były to niezwykle ciekawe opowieści, które przybliżyły nam ten kraniec świata jak i zdradziły kulisy pracy naukowców w tak trudnych warunkach.
Tekst i zdjęcia : Julita Szutowicz

                                    Dr. Cyprian Seul                                                                     Zawieszenie polskiej flagi

                                     Krajobraz - zdjęcie gościa                                                                          Roślinność - zdjęcie gościa

                                                       Zasłuchani                                                               Towarzyszą nam świątecne zające