Wydarzenia: Zespół kultury chińskiej

Spotkanie 11.03.2024

                                                          Spotkanie 11.03.2024

          Obecnych było 26 osób. Tematem przewodnim spotkania była medycyna chińska. Krótki wykład na jej temat wygłosił zaproszony na to spotkanie pan Zbigniew Hryniewicz. Pan Zbigniew dysponuje rozległą wiedzą na temat medycyny chińskiej w związku z tym, że przez wiele lat (w tym cztery spędzone w Chinach) zgłębiał tajniki wiedzy o leczniczych właściwościach ziół, akupunktury, masażu chińskiego i innych możliwościach zmagania się z różnymi dolegliwościami ludzkiego organizmu. Po wykładzie pana Zbigniewa podzieliliśmy się również naszymi skromnymi wiadomościami związanymi z medycyną chińską. Temat wywołał wiele pytań i powodów do dyskusji.

         Podsumowując, podczas spotkania dowiedzieliśmy się, że medycyna chińska pozostawała główną formą opieki zdrowotnej w Chinach do początków XX w., kiedy ostatni cesarz z dynastii Qing został obalony przez Sun Jat-sena. Ten studiował medycynę zachodnią i promował ją w swoim kraju. Dziś chińscy lekarze są szkoleni oraz licencjonowani według najnowocześniejszych praktyk medycznych opartych na nauce, ale medycyna tradycyjna pozostaje żywą częścią państwowego systemu opieki zdrowotnej.      To Chiny, dysponujące jednym z najstarszych nieprzerwanych zbiorów udokumentowanych obserwacji medycznych, oferują naukowcom największą skarbnicę. Chińskie zapisy sięgają III stulecia p.n.e., kiedy uzdrowiciele zaczęli analizować ciało, interpretować jego funkcje i opisywać reakcje na różne sposoby leczenia, takie jak remedia ziołowe, masaże i akupunktura. Przez ponad 2200 lat pokolenia uczonych uzupełniały i doskonaliły tę wiedzę. Rezultatem jest kanon literatury omawiającej każdy rodzaj problemów zdrowotnych. Ta wiedza zawarta jest w księgach i manuskryptach o tytułach tak zagadkowych, jak Teoria o pulsie (III w.), Recepty warte tysiąc sztuk złota (VII w.) i Podstawowe sekrety spoza stolicy (VIII w.) Tradycyjna medycyna chińska to styl medycyny  powstały na fundamentach ponad 2500-letniej chińskiej tradycji praktyk medycznych i zawiera różne formy medycyny ziołowej, akupunkturę, masaże, ćwiczenia i terapie dietetyczne, a ostatnio także wpływy medycyny konwencjonalnej. Tradycyjna medycyna chińska jest szeroko stosowana w Chinach (gdzie od dawna stanowi standard usług medycznych), ale staje się coraz bardziej powszechna w Europie i Ameryce Północnej (jako uzupełniająca medycyna alternatywna).

Jednym z głównych założeń tradycyjnej medycyny chińskiej jest to, że energia witalna ciała ( Qì) krąży przez kanały zwane meridianami, które mają rozgałęzienia powiązane z różnymi organami ciała. Koncepcja ciała i choroby używana w tradycyjnej medycynie chińskiej ma starożytne podstawy i kładzie nacisk na procesy dynamiczne nad strukturą materiałową, w czym podobna jest do europejskiej teorii humoralnej^.

Poglądy tradycyjnej medycyny chińskiej na ciało ludzkie kładą mały nacisk na strukturę anatomiczną, a większy na identyfikację jednostek funkcjonalnych (które regulują trawienie, oddychanie, starzenie się itp.). Zdrowie postrzegane jest jako harmonijna interakcja między tymi jednostkami i światem zewnętrznym, choroba zaś interpretowana jest jako dysharmonia w interakcjach^. Diagnoza w tradycyjnej medycynie chińskiej ma na celu wykrycie symptomów dysharmonii przez pomiar pulsu, badania języka, skóry i oczu, a także przez obserwowanie m.in. snu i nawyków żywieniowych badanych osób.

  Jolanta Lencewicz